Diyorum ki;

Toplasak tası tarağı

Kapatsak telefondaki tüm hesapları

Hiç kimsenin bilmediği bir köye yerleşsek.

Küçük bir bahçesi

Bahçesinde köpeği

Yemişler dikelim fidandan

Biraz da domates falan

Aksam erken yatıp

Sabah ezanıyla uyansak

İlk önce bahçeye inip

Çiğ düşmüş biberleri toplasak

Ağaçları sulayıp fesleğenleri okşasak

Ayağımız toprağa bassa

Gelen geçenle selamlaşsak.

Etrafımızda kuş sesleriyle

Balkonda bir kahvaltı

Kahvaltıda tereyağlı köy yumurtası

İkindi vakitlerinde asma çardağı altında

Komşularla semaverde çay sefası

Çilek kokusu getiren meltem esintileri ve

Kucaklaşan gönül sohbetleri..

Akşam olunca çeksek perdeleri

Sobayı yakıp kestane atsak

Kıvrılıp miskin bir kedi gibi yerdeki mindere

İliklerimize kadar uykuya dalsak.

Diyorum ki gitsek buralardan

Ardımızda lüzumsuz telaşlar

Heybemizde yeni huzur.

Tek derdimiz yumurtlamayan tavuk

Çürümüş domates

Çiçeğine dolu vurmuş kiraz olsa

Ne trafik gürültüsü

Ne bir yere yetişme arzusu

Tüm bu kargaşayı şehirlere bıraksak

Ağrıyan başımızı,

Yorgun ayaklarımızı alıp

Kirlenmiş ruhumuzla

Yola koyulsak.

Diyorum ki;

Gitsek buralardan

Ne varsa bizi yaşamaktan alıkoyan

Arkamızda bıraksak..

 

Küçük bir kaçamak yapınca doğaya, böyle yazılar çekiyor insanı…

Yıllar önce denk gelmiştim  bu yazıya yazanı bulamamıştım, simdi tekrar baktım “İnan Durak Taş “ gibi duruyor, eğer doğru ise ağızına sağlık…

 

Keşke yapabilsek.. Keşke bu kadar basit olsa ..

 

Hep mutlu olun.