Uzun zamandır bu cümleyi sarf etmemiştim. Tabii bu kadar abartılı söylemem ama oldukça fazla söylemeye başladım son zamanlarda.

Şöyle bir bakın, “yetişmiyor” konular ya severek ya isteyerek yaptığım şeyler değildir. Mecburen yaptığımız, zorunluluk hissettiğimiz için yapmaya çalıştığımız ama bir türlü yetişmeyen işlerdir.

İşler de, koşturmacalar da, yetişmeye çalışmalar bitmeyecek; ta ki tünelin ucundaki beyaz ışığı görene kadar.

Yıllar önce bir yazı okumuştum,  insanları kendine getiren en iyi sorulardan biri şudur diyordu:

“Şu an ölmen gerekse, hazır mısın?”

Gerçi yazının hedefi farklıydı ama bana “tabii ki hazır değilim, daha yaşamak istediğim çok şey var “ dedirtmişti.

Belki biraz yavaşlamak gerektiğini, sakin olmayı, geriye baktığında gülümseyerek hatırlayacak anılar bırakmayı…

Sevmeyi…

Mutlu etmeyi…

Düşündürmüştü…

O zaman ne yaptım hatırlamıyorum ama şimdi arkadaşlarımı arayıp sohbet edeceğim, kızımla vakit geçireceğim, bahçeye çıkıp ot yolacağım mesela…

Siz ne yapacaksınız?

Hep mutlu ve SAĞLIKLI olun.