Uzun süredir, özellikle kendi yaşantımda fark ettiğim bir durum bu ..!

Ama çevremde birçok kişide aynı durumda bence .

Yaşadığımız belli bir süreci baz aldığımızda, aslında sonu iyi olmasa bile yaşarken içinde bir çok güzelliklerin olduğu, aslında tamamınında kötü olmadığı bir sürecin sonunda istediğimiz gibi bir final olmazsa, tüm süreci sona bağlayıp kendimizi perişan ettiğimiz çok zaman oluyor.

Haziran ve Temmuz aylarıda ben bizzat bu süreçleri yaşadım hemde “kör göze sokarcasına” derler ya aynen öyle ..

Çok önceden planlanmış bir tatil sürecine başlarken zaten stres vardı. Evdeki kiracı çıkacak mı?

Çıktı..! ama son ana kadar bir stres bir stres, çıkmazsa söyle yaparız, olmadı böyle yaparız..

Son anda çıktı.

Ev temizliği, temizlikçi yok, ev inanılmaz kötü vs.. Temizlikçi arkadaşları bulduk, evi temizlediler (!) binbir sikayetle.. Gel gör .. Ev temizlikle adam olacak gibi değil.. badana boya vs. yani inanılmaz bir sıktıntı stres..kötü bir son.

Daha aklınıza gelebilecek bir çok problem için inanılmaz bir dertlenme söz konusu …

Takii balkondaki Cam masanın merdivenden aşağı taşınırken 2 metretlik camının kayıp taşıyan çocuğun başını teyet geçip aşağıda devamlı oyun oynayan iki çocuğun sadece kısa bir süre camın düştüğü yerde olmadığı  ana kadar.. (kötü sonlar devam ediyor)

Tanrım ..!

 Aslında temizlik, boya badana dertmiymiş.. ya cam çocukların üzerine düşseydi.. Allah korudu hala tüylerim diken diken oluyor.

Bu olaydan sonra temizlik, eşya badana boya vs..“Aman en büyük derdimiz bu olsun” dedik.  Tabi sözde söylenen ama içinde çok da bir şeyin değişmediği durumlar.

Ankara’dan gece gelen bir haber  ertesi sabah öğlene kadar hepimizi telefon başında ayakta tuttu.

Yaa buda var dedik, onun için şikayeti kes.. Nafile ..! Yine şu anda konu bile yapmayacağım  şeyler için stres.. istediğimiz gibi bitmeyen sonlar bitmiyor…

Neyse döndük..

Güya tatil yaptıkta.. Yorgunluk oldu.. Seneye söyle yapalım böyle yapalım.. derken iki gün sonra ciddi bir mide ağırısı ile acile gidip, iki serum vs. oradan kahvaltı ya gidelim düşüncesi ile gittiğimiz hastenede, kahvaltı yerine kendimi ameliyat masasında buldum..

Çok basit bir ameliyat, 1 saatte odada olur, bir gece hastane, ertesi gün taburucu, ertesi gün iş başı….  Ameliyat 4 saate yakın sürdü,  7 gün hastanede ilaç tedavileri, 1 ile 3 ay arasında iyileşme süreci…

Eee neymiş… Sonlara çokta takılmayacaksınız.. Anı yaşayacaksınız, güzel anılar biriktireceksiniz. Sağlığınıza dikkat edeceksiniz…

İstemediğimiz bir sonla biten  süreçlerde bile iyi şeyler olmuştur, olacaktır.  Size önerim bol bol fotoğraf çekin.. Geriye dönüp baktığınızda o resimler size çok daha güzel seyler anlatacaktır, kötü dediğimiz anları bile “ yaa nasıl bir gündü… “ derken güleceğinize eminim.

Hep mutlu ve sağlıklı olun…!

Lütfi Özbilen